حرف دویستو پنجاهو سوم...مشهد خالی

سلام وبلاگ خودم فکر نمیکردم یه روز تو ای سی یو بیام پست بذارم

ولی خانوم سعادت بهم اینترنت داده و من میتونم از اینترنت استفاده کنم

اومدم از این بگم که به تازگی از مشهد برگشتم اپه میپم به تازگی یعنی دیشب رسیدم

میشه گفت که من وقتی داشتم میرفتم و وقتی داشتم میومدم حالم داغون بود ولی بازه ای که پیش شکیبابودم اوکی شده بودم

داغون بودم و حالم بد میشد از دیدن همه چیزایی که قبلا با ذوق نشونشون میدادم

از تک تک کافه های صارمی میگذشتیم و من اعصابم خورد بود

از تک تک پارک ها رد میشد ماشین و من حال خوشی نداشتم از دیدن همه شون

پارک ها،کافه ها،جام عسل،کوه سنگی لعنتی....دیدن همش اذیتم میکرد ولی به قول کتابا رنج لازمه این اذیت شدن ها لازمه این دیدن ها برام لازمه

جالبه اونقدر عاقل هستم که بفهمم تمام تصمیماتی که توی این بازه زمانی میگیرم و تمام کار هایی که الان انجام میدم اشتباهه و بعدا از همه شون ئشیمون میشم ولی متاسافنه هنوز اونقدر قوی نشدم که بتونم جلوی خودم وایسم و متوقف کنم این تصمیمات و این رفتار ها رو

وبلاگ حالم خوش نیس

خدایی راه نداره تو بشی ادم و بیای پیشم؟

خداییش نمیشه داشته باشمت همینجا؟

وقتی برگشتم هم توی ماشین پریود شدم و دوباره داغون تر از قبل ولی چه کنم که نه دست من بود نه هیچ گس دیگه فقط و فقط تنها راهم گذروندنش

حالم بده ولی باز صد رحمت به این روزا

من بدترشم دیدم

خدا قراره دستمو بگیره

خودش قولش داده قول داده یا صبرش رو بده یا ....

میدونی چیه وبلاگ دیگه نمیدونم چی میشه حتی پنج دقیقه بعد رو هم نمیتونم پیش بینی کنم چه برسه به بعد تر ها

وبلاگ اون روز داشتم با زهرا حرف میزدم میگفت باید یه آدم امن داشته باشیم

من ادم امنی چند نفری هستم ولی ادم امن ندارم

و این خیلی شرایط رو برام سخت تر کرده!

وبلاگ میشه بهم کمک کنی؟میشه این روزا بگذره؟

از این روزا چند سال بگذره

کلا همه چیز کهنه شه

وبلاگ دلم میخواد یعالم دیگه صحبتت کنم باهات حس خوبیه ولی متاسفانه وسط وسط ای سی یو نشستم رو به روم یه مریض 101 ساله اس که دکتر با سونو پرتابل اومده ازش سونو بگیره پرستارا جمع شدن و دارن کمکش میکنن و من اومدم اینجا دارم پست میذارم

پس همین بهتر که زودتر تموم کنم

یا حق