حرف صد و بیست و دوم....خونه ی من

سلام وبلاگ

منم

خب معلومه که منم

چند روزی هست که دارم به یه خونه فکر میکنم یه خونه با مبلای نارنجی و زرد همون خونه ای که بار ها ازش صحبت کردم برای ادمای مختلف همون خونه ای که حداقل تو سه ترم متوالی از کلاس زبان توصیفش کردم به عنوان مای فیوریت هوم برای اقای مهرابیان

خونه ای که چهارتا دیوار اطراف حالش به چهار رنگ مختلف

خونه ای که تا الان به اتاق خوابش فکر نکردم ولی خیلی زیاد به سیستم پخشش فکر کردم

همون خونه ای که قوری قرمز داره با فنجونای زرد و ابی و نارنجی و سبز

دقیقا همون خونه

همش ذهنم میره سمت اون کاناپه جلو تلوزیون که از جنس مخمله....

همون که کنارش یه چای ساز به برق زده اس{قلب قلب قلب}

به قهوه ساز تو اشپز خونه که کنار یخچال نارنجیه رو کابینتایی که هر کدوم به رنگن هم فکر کردم

بشقابای سفالی کاسه های فیروزه ای

گفته بودم که این خونه یه اپارتمان نقلیه کوچولوس

از اون اپارتمانا که پله اضطراریه فلزی دارن؟؟

نچ فک کنم نگفته بودم

اپارتمانه قراره اسانسورش اهنگ انشرلی پخش کنه گفته باشم

مطرح نیست چند طبقه باشه مهم اینه حتی اگه دو طبقس من دومیم فهمیدی؟؟؟

دلم خونمو میخواد و یه دنیا تنهایی که بغل کنم و هیچکس تو اون دنیا ازم سوال جواب نکنه؟

به خودم مربوطه رو دوست دارم بنویسم رو یه مقوای گنده ی اونقد در اونقد بچسبونم رو مانتوم برم و هی بیام  هی برم و هی بیام

اه اه اه

یا حق