حرف نودو پنجم...تولد یه خوب!

تولدت مبارک خسرو جان!

ببخشید دیر شد

ببخشید یادم رفته بود

ولی میخوام بدون ی یکی از ادمای مهم زندگیمی

ینی وبلاگ جزوی از زندگی منه حالا دیگه و تو جزوی از وبلاگی

از وقتی وبلاگو ساختم تا حالا یه دنبال کننده به باوفایی تو نداشتم!

دمت گرررم!

میدونی دیشب که گفتی احساس میکنی برای هیچ کس مهم نیستی که بهت تبریک نگفتن یاد احساس پارسال خودم افتادم در باره تولدم افتادم ....دقیقا مث تو بغض بدی گرفته بود گلومو از اینکه هر کسی مشغول یه چیزی بود و بدتر این بود که همه میخواستن وانمود کنن خیلی مهمه تولد منه ،در واقع مث یه وظیفه اومدن تبریک گفتن و این حس بدتری بهم داد

یجوری بود.....

حس اینکه ادما از روی احساس دین برات کاری انجام بدن

باز خوبه تو با صداقت برخورد شد باهات و صادقانه ادما یادشون رفت

خیلی حس غریبیه که فقط خودم خوووب میفهممش

از کلاس زبان میام.....استاد از بچه ها پرسید بزرگ ترین اشتباه زندگیتون چی بود،شرم اور ترین قسمتش این بود که...این بود که نه! اینه که ... نتونی حتی بزرگ ترین اشتباهتو عنوان کنی ولی کااااش برمیگشتم به دوم دبیرستان تا بتونم اصلاحش کنم!

اخخخخخخ

لعنتی..لعنت به تمام اشتباهات تعیین کننده مسیر زندگی

تو رو خداااا با دقت تصمیم بگیرید...خیلی مهمه ادم چه تصمیمی میگیره تو هر قدم از زندگیش

بادین با شیرینه...!هه

خوش بحال شیرین که با بادینه...بدم میاد بگم بگم بادین....."محمد"

یا حق...!

.پ.ن:خسرو تولدت هزار بار مبارک داداش خوبم

همیشه خوب باش